κάποτε
οι λέξεις
κάποτε οι λέξεις
σοβαρεύουν
και εσύ που τόσο καλά ξεθωριάζεις
με χρώματα που
Με μια ανενδοίαστη σιωπή
που κάθε μέρα με ξεκουφαίνει και
με ζαλίζει και με ξοδεύει
μαζί με τις μέρες,
μαζί με τους μήνες
μαζί με το κύμα που δε γυρνά και
το χρόνο που
αδιάκοπα
Με άλλο ένα ξαφνικό ξημέρωμα
που για άλλους σημάνει τέλος και
άλλους αρχή
Οι Λέξεις
θα ενωθούν με τα αστέρια (θα
αποξενωθούν)
στο ακλυδώνιστο ανάρριμμα της
ακιδνούς βαθύνοιας σου.
