δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι σχιζοφρενής
Μοιράσαμε σαχλότητα, χυδαιότητα, ειρωνεία και παραλήρημα, γιατί αυτά που ήμασταν και αυτά που θέλαμε να πούμε ήταν για μας ιερά και ασυνήθιστα όμορφα. Δεν εμπιστευτήκαμε τη σοβαρότητα και την ετοιμότητα του άλλου. Φοβηθήκαμε ότι κάποια στιγμή με κάποιον τρόπο θα τα κατέστρεφε. Θα τον περιφρονούσαμε και θ΄ άλλαζε για πάντα θέση στην εγωιστική καρδιά μας. Ήμασταν αντίπαλοι.
Προτιμήσαμε
να είναι στη καρδιά μας χωρίς να το γνωρίζει και χωρίς να μας
γνωρίσει.
Σϋραμε το βάρος της μοναξιάς.
Σϋραμε το βάρος της μοναξιάς.
Όποιος ήθελε να καταλάβει, θα μας έψαχνε. Κάποιοι μας βρήκαν χωρίς να το πολυψάξουν και μας αγαπήσανε έτσι όπως είμαστε, μικρομέγαλους και σκοτεινούς. Φωτεινούς.
Αλλά
αυτός που γέννησε μέσα μας όλη αυτή την ομορφιά και την αλήθεια, αυτός
που κάθε φορά είναι άλλος, αυτός με τη παιδική ψυχή, που έρχεται και φεύγει,
δεν ξέρει τίποτα,
ή απλά προτιμά την αρμονία.
7/13
ή απλά προτιμά την αρμονία.
7/13
