ψυχή

ευγνώμονες απέναντι στο θεό, στο διάβολο, στο πρόβατο και στο σκουλήκι που κρύβονται μέσα μας/περίεργοι ως το πάθος/ερευνητές ως τη θηριωδία/με δάχτυλα τολμηρά για το ασύλληπτο/με δόντια και στομάχι για ότι πιο αχώνευτο υπάρχει/έτοιμοι για οποιοδήποτε επάγγελμα θέλει πονηριά και ακονισμένες αισθήσεις/έτοιμοι για οποιαδήποτε περιπέτεια χάρη σε μια υπέρμετρα ελεύθερη κρίση/έχοντας ψυχές προγενέστερες και μεταγενέστερες που κανένας δε μπορεί να διακρίνει τις τελικές τους προθέσεις/επιφάνειες και εσωτερικά που 
κανένας δε θα τολμήσει να διατρέξει.

Friedrich Nietzsche

κάποτε

κάποτε

οι λέξεις

κάποτε οι λέξεις

σοβαρεύουν

και εσύ που τόσο καλά ξεθωριάζεις

με χρώματα που

αδιάλυντα

Με μια ανενδοίαστη σιωπή

που κάθε μέρα με ξεκουφαίνει και με ζαλίζει και με ξοδεύει

μαζί με τις μέρες,

μαζί με τους μήνες

μαζί με το κύμα που δε γυρνά και το χρόνο που

αδιάκοπα

Με άλλο ένα ξαφνικό ξημέρωμα

που για άλλους σημάνει τέλος και άλλους αρχή

Κάποτε.

Οι Λέξεις

θα ενωθούν με τα αστέρια (θα αποξενωθούν)

στο ακλυδώνιστο ανάρριμμα της ακιδνούς βαθύνοιας σου.