σπίτια
να μας χωράνε
και ας λες ασφυκτιώ
σπίτια σαν των Charolastras*, ανοιχτές ντουλάπες να χτυπάς το κεφάλι και να μην τις κλείνεις / πιάτα να πιάνουν πάτο σε μια αντιστροφή της πραγματικότητας, μυρωδιά από τσάι και το πικ-απ να γρατζουνάει μαύρες τρύπες και μελωδίες, κάποιες χωρίς μελωδία
σπίτια σαν του Ψηλού, έρωτας στο πατάρι και τα υποκείμενα να εισέρχονται διαδοχικά, ποτέ μαζί
σπίτια σαν του Π., βιβλία σε κάθε γωνία, αυτός με παλτό, χρυσό ναυάγιο ή νικητής, κέντρο η σκάλα και εσύ δεν έπρεπε να είσαι εκεί
ΦΥΓΕ
από κάθε σπίτι
από κάθε καναπέ
ΞΥΠΝΑ
¨δεν έχετε τίποτα¨
όλα είναι στο δικό σου σπίτι
κατασκευάζονται, θυμούνται, ζουν στο σκοτάδι και πεθαίνουν από εγκλεισμό.
Στο μικρό σου σπίτι, η μεγάλη σου ιστορία μένει ανοιχτή και τα σπίτια___τίποτα δεν κατάλαβες από τη νύχτα
