τόσο κοντά, τόσο μακρυά

>Τι κραυγή, στο στομάχι, αυτιά να χτυπάνε, τα χέρια εντάσεις, άσκοπη κατανάλωση ενέργειας. Ξεκινάμε από τη μίμηση, ¨ασυνείδητες εσωτερικεύσεις συμβάσεων¨, Έφη Π. μακάρι να μπορούσα, να είχα, λίγη από τη γνώση σου. Ο έντυπος λόγος χάνει έδαφος, η εικόνα κυριαρχεί, η εικόνα να δωρίζει το κείμενο,decode, πηγή νοήματος τα Pokemon, οι Κορμίτες και η Barbie πυροσβέστης. Γιατί το σχολείο απέτυχε να μας κάνει ελκυστικές ανώτερες πηγές νοήματος ή δεν θέλησε. Τι λες εσύ Pierre Bourdieu για το σχολείο μας;

Η μίμηση με φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μου, βάζω ένα όνομα, δύο, τρία και νιώθω την ίδια ένταση όταν δεν είμαι εγώ, όταν σε διαβάζω κύριε Άλεν, χωρίς να περιμένω κάτι από αυτό, παίρνω όμως, ηδονή. Τα χέρια χαϊδεύουν το σώμα, το τσιμπάνε, τραβάνε τη σάρκα για εξοικείωση με την ακρόαση, σε περιβάλλον μάθησης, καθόλου εχθρικό, απλά έμαθες φοβισμένη να μαθαίνεις. Αυτή είναι ¨μια τελείως διαφορετική διαδικασία¨ αγαπημένε, ένα άλλο σχολείο, μια άλλου τύπου μάθηση

ωσμωτική

όπως στο σπίτι

σπίτια χωρίς γονείς, σπίτια με γονείς παρλαπίπες, να νομίζουν, πάνω από παιδικά ακροατήρια.

_____

Υπάρχουν φορές που τα πόδια κολλάνε στο έδαφος και άλλες που αφήνομαι στη μουσική μέχρι να ιδρώσω και δεν ιδρώνω, γιατί δεν αφήνομαι. ¨Η περιγραφή είναι η συνειδητοποίηση της χρήσης του σώματος μας¨, να ήξερες τι έλεγες κυρία με τα κοντά μαλλιά και τις πλεξούδες. Να χωράω σε χορούς, χωρίς φόβο, να μη γαντζώνομαι από κανένα φίλο, κανένα τσιγάρο, κανένα ποτό, κανένας φόβος να μη με γαντζώνει, δεν είμαι το κέντρο, και αυτό θέλω να μου φωνάξω…<

Betty Boop

Betty Boop, πάλι ξύπνησα με τη σκέψη σου και ξέρω ότι περπατήσαμε μαζί το βράδυ μετά το περπάτημα, μετά το Ποδήλατο. Betty Boop, όταν σου κόλλησα το rizzla στο μέτωπο, κατέβασα τα μάτια για νη μη δεις πόσο λιώνω, γιατί απλά λιώνω για πάρτη σου ήταν γύρω μου και οι 3 σωματοφύλακες και όφειλα να δείξω ότι είμαι υπεράνω κάθε έρωτα. Betty Boop μη παίζεις μαζί μου, γιατί θα σε βάλω να φας τα αρχίδια σου και μη μου γράφεις επειδή ξέρεις ότι αυτό θα με εντυπωσιάσει, γιατί με εντυπωσιάζει και δε θα δω ποτέ καθαρά. Betty Boop η τελευταία σου λέξη ήταν έρωτες γιατί ζεις για πληθυντικές αυταπάτες, όπως και εγώ πιθανόν. Βetty Boop:
::μυστήριο!αγωνία!δολοπλοκίες!μίση!ίντριγκες!συνομωσίες!έρωτες!

εγώ και εσύ μαζί, ποτέ δε θα γίνουμε πραγματικότητα, γιατί ζούμε για να ονειρευόμαστε και να πονάμε και να εμυοζειπ τους άλλους να/ας ονειρευτούν.
Βetty Boop, πως να σε ξεχάσω;

πολλά χαμένα κύτταρα

Πολλά χαμένα κύτταρα.κάποιοι είπαν ζωτικά. σε καφέδες με φίλους/οθόνες παιχνίδια/σκόνες δηλητήρια/τσιγάρα εισητήρια/έρωτες ψέματα/γρίφους βαρέλια /κοίτα πόσο προσπαθώ να μπω μέσα σου/λόγια φούσκες ανάμεσα μας/πορείες χωρίς πορεία/χάπια παραισθήσεις/δικαιολογίες,πολλές και στα γρήγορα/σχολικά βιβλία παπαγαλίες/οικογενειακές γιορτές/μολυσμένες βελόνες από φλέβα σε φλέβα.όνειρα.τίποτα δικό μου.μόνο όνειρα.τόσα πολλά να ξυπνάω πονοκεφάλους/πολλή σκέψη χωρίς.

----πάμε αλλού
.έξω και μέσα___ταμπέλες διαφημίσεις,αφίσες,φυλλάδια,τηλέφωνα, pop-ups-και ο ήλιος να δύει, τηλεόραση μόνο ανοιχτή και αυτή να κοιτάει το παράθυρο.Αγοράστε τη ψυχή μας σε τιμή ευκαιρίας.πολλές χαμένες στιγμές επειδή δεν είχες το θάρρος.κανένα δάκρυ μη χαθεί.κρεβάτι παρκέ και η μουσική να σε βρίζει/είσαι χυδαία αλλά σ’ αγκαλιάζει κοιμισμένος.Χαμένο κορμί σε πυτζάμες κάθε μεσημέρι πάνω στη λεωφόρο.κι όχι μόνο.

Πολλά χαμένα κύτταρα, η δικιά μου ιστορία άρχισε από όταν ήμουνα μικρή και ανέβαζα το κουκλάκι ψηλά το μωρό να κλαίει με τα χέρια ανοιχτά ή και πιο μεγάλη όταν έπαιρνα το μαχαίρι και έλεγα στον Η. πως δεν είμαι εγώ μέχρι να φτάσει τα όρια του/αδιάβατα, τον αγκάλιαζα και μετά πάλι από την αρχή και ο Η. με αγαπάει αλλά από τότε φοβάται μη με σκοτώσουν με μαχαίρι___ κάποτε γελάγαμε και εγώ έλεγα γι αυτό ζω και ας δεν καταλάβαινα πολλά για εμένα και για σάς,τώρα ψάχνω αυτόν που αγόρασε τη ψυχή μου να τον ρωτήσω αν του κάθισε καλά και κάνω οικονομίες για τη μεταμόσχευση μυαλού.

μόνο όνειρα.πιστέψτε με καθόλου χαμένα.

χρονόμετρο

πρόσεχε τη τρύπα..
πόση ώρα περπάταμε;ο κύβος ερρίφθη.να ναι και λεπτα;
που ξέρω εγώ χρονόμετρο είμαι;
ωραία πόσο αισθάνεσαι ότι περπατάμε;έναν αιώνα; περπατάμε ακόμα;δε σταματήσαμε ποτέ;έναν αιώνα;
alea jacta est
έχεις 3 σκοινιά.
πως ξέρεις ότι θα περάσει ο χρόνος;
δεν ξέρω. δε μέτρησα

αφού δεν είσαι χρονόμετρο.εγώ θέλω να μου πεις τι νιώθεις.περπατάμε.

αλεξάνδρας-ιπποκράτους-χαριλάου-μεταξά-μπενάκη-αιόλου-ερμού-πειραιώς-θεσσαλονικής-αλκμήνης.περπατάμε.επιστρέφουμε.
μένουμε μόνοι.

κοκκινοσκουφίτσα

Λέξεις ανάκατες με φάλτσες αποφάσεις

Τολμάς να τραγουδήσεις και έπειτα δεν αντέχεις να σε ακούσεις

Ίσως είχες δίκιο είμαι από εκείνα τα ανθρωπάκια που πάντα θα έρπονται για να κοιτάξουν κάτω από τις κοκκινοσκουφίτσες

και έπειτα θα τρέξουν να κατεβάσουν παντελόνια

για να διχοτομήσουν  το κύκλο

αλλά εφάπτονται

Ο λύκος μέσα  μου ξεκοιλιάζει λογικές

αγαπάει σε μια κτηνοβασία

πέφτει

το σώμα  αιμορραγεί

το μπουκώνω

κυλιέται       

αλλά το μυαλό δε το αφήνει να φτάσει

Οι αισθήσεις βιάζονται για να ικανοποιήσουν στύσεις

και ο κύκλος των χαμένων μεγαλώνει

τόσο άγνωστο έδαφος

θολό

δάσος χωρίς λύκο

πιο τρομακτικό

Γιατί  είναι εδώ ανάμεσα σε αυτές τις λέξεις

τα πρόσωπα του

και εγώ δεν είμαι κυνηγός

λαρολφ

Το ασανσέρ σταμάτησε.δε βλέπω πια τη φάτσα μου.τη μισούσα με το δικό μου μίσος.Πατάω  το διακόπτη για το φως του διαδρόμου.η λάμπα είναι καμένη εδώ και 3μήνες.Μπαίνω.Κάνω έρωτα στο μωρό μου.αναπαράγομαι/ο εγκέφαλος.Ήρθα εδώ με τα πόδια.και το ποδήλατο.Παράγονται παραληρηματικές προτάσεις.ανούσιες.Ήθελα να θέλω.Τους άφησα μόνους να τα πούνε σαν άντρες.φαντασιώσεις.τι δε λένε οι άντρες;θόρυβος.Ο δίπλα.50άρης τζογαδόρος γαμιάς/κραυγές ηδονής.φαντασιωσεις.ίσως μια άλλη μερα.το μαστούρωμα υποχωρεί.βλέπω καθαρά;ότι δε θα ανέβουμε ποτέ μαζί το ασανσέρ καιγράφω μαλακιές.

Εμείς που πεθάναμε

Για νεκρά παιχνίδια ζούμε

και μυστικές κρυψώνες

Δε τολμήσαμε να αγαπήσουμε όπως η καρδιά μας

ίσως

να

Δε τολμάμε

Είναι πολλοί οι έρωτες ή κανένας;

Κορμί/κλουβί της ηδονής

ρομαντικό μυθιστόρημα
ιδιοφυής αιτίας

ξέρεις

πως αυτό το βράδυ θα ονειρευτώ πώς να σε ξεπεράσω

Τι θέλω όμως

εγώ

και όχι αυτό

πάλι δε θα μάθω.

Μόνο θα κατασκευάσω

ένα ασθενικό ψάρi

από ανεκπλήρωτη ανάγκη

τσουρέκι σεβεν ντέιζ
κάποιου άλλου

Για λίγο στάθηκα ακίνητη

το ίσως

και δε ξέρω που να πατήσω

για να σου δώσω ένα όνομα

που εσύ

θα φωνάξεις με κλειστό το στόμα.

τρέξαμε όλοι στο θερμοκήπιο

(_Το πριν πολλά χρόνια μετά:)

Τρέξαμε όλοι στο θερμοκήπιο

βάλανε και παγκάκια

και πηγαίνουμε και αράζουμε.

Είναι ωραία στη φύση

ανακυκλωθήκαμε

και τελικά δε περάσαμε ωραία

ζητούσα ξανά το καπνό, το τσιμέντο,το κρύο σπίτι και την όψη σου

Πέρασαν τα χρόνια.

(Το τώρα, τώρα:)

είμαι 96 χρονών στο κρεβάτι· να χτυπάω παλαμάκια

να μην πεθάνω

ξέρω πως έζησα για το γέλιο τους

φοβάμαι

να μην ανοίξεις το στόμα και με πάρεις μαζί σου

σηκώθηκα με κλάματα

γιαγιά μου εγώ

έκλαψα.

Στο θερμοκήπιο

ελευθεριότητα

χωρίς συναίσθηση

Απλά πολλά πριν, προηγουμένως, χωρίς συναίσθηση

αυτή / αυτός / η ηλικία μου θάνατο καπνίζει

σαν αέρα
-----------

Που είσαι τώρα που όλα μέσα μου γιορτάζουν γενέθλια και πύργους, εγώ· μπορώ να μιλήσω.

Κι ίσως

να δίναμε ραντεβού, στο παγκάκι, 2^η πτέρυγα φωτός αριστερά

στο πλάτανο, κάτω από
θα πάω από νωρίς

και θα κρατήσω θέση.

H απόσταση κύριε Φούσκα

να μειωθεί για να μη τρέμω.

Καθαρό μυαλό

μόνο στο θερμοκήπιο

έβαλαν και παγκάκια

και πηγαίνουμε και αράζουμε

-Λέω να φυτέψω ένα δέντρο στο σπίτι, σε μια γλάστρα, ένα σπίτι, να μη το κουβαλάς πια.

-Μα, είσαι τρελή; Μπορεί να σε χώσουν και για 2 χρόνια.

-Μπορεί. Βαρέθηκα, θα προσέχω.

-Τελευταία νοσταλγείς πολύ.

-Απλά δε μπορώ να αναπνεύσω. να αντισταθούμε. αυτός ο νόμος, αυτή η ζωή, γαμώτο να αναπνεύσουμε.

Δεν έχω να πω πολλά για το θερμοκήπιο

εγώ δε πήγα ποτέ.

Α και Ω

Πάντα η ίδια ερώτηση

Ασθενοφόρο ή Περιπολικό;

Θάνατος ή Επανάσταση

Αρχή ή τέλος

Α και Ω

 γυρνάει

Ποιο  οδηγεί ,ποιο στο τέλος του;

Ένας τοκετός  ανασφαλειών

καλύψεων

Διάλεξε αν θα σε οδηγήσει αυτό στο θάνατο ή θα αναστατώσεις τη πορεία του  για ένα θάνατο που σου ανήκει.

Παραδόθηκες ή σε συνέλαβαν;

μη βιαστείς να απαντήσεις.