κοκκινοσκουφίτσα

Λέξεις ανάκατες με φάλτσες αποφάσεις

Τολμάς να τραγουδήσεις και έπειτα δεν αντέχεις να σε ακούσεις

Ίσως είχες δίκιο είμαι από εκείνα τα ανθρωπάκια που πάντα θα έρπονται για να κοιτάξουν κάτω από τις κοκκινοσκουφίτσες

και έπειτα θα τρέξουν να κατεβάσουν παντελόνια

για να διχοτομήσουν  το κύκλο

αλλά εφάπτονται

Ο λύκος μέσα  μου ξεκοιλιάζει λογικές

αγαπάει σε μια κτηνοβασία

πέφτει

το σώμα  αιμορραγεί

το μπουκώνω

κυλιέται      

αλλά το μυαλό δε το αφήνει να φτάσει

Οι αισθήσεις βιάζονται για να ικανοποιήσουν στύσεις

και ο κύκλος των χαμένων μεγαλώνει

τόσο άγνωστο έδαφος

θολό

δάσος χωρίς λύκο

πιο τρομακτικό

Γιατί  είναι εδώ ανάμεσα σε αυτές τις λέξεις

τα πρόσωπα του

και εγώ δεν είμαι κυνηγός

λαρολφ

Το ασανσέρ σταμάτησε.δε βλέπω πια τη φάτσα μου.τη μισούσα με το δικό μου μίσος.Πατάω  το διακόπτη για το φως του διαδρόμου.η λάμπα είναι καμένη εδώ και 3μήνες.Μπαίνω.Κάνω έρωτα στο μωρό μου.αναπαράγομαι/ο εγκέφαλος.Ήρθα εδώ με τα πόδια.και το ποδήλατο.Παράγονται παραληρηματικές προτάσεις.ανούσιες.Ήθελα να θέλω.Τους άφησα μόνους να τα πούνε σαν άντρες.φαντασιώσεις.τι δε λένε οι άντρες;θόρυβος.Ο δίπλα.50άρης τζογαδόρος γαμιάς/κραυγές ηδονής.φαντασιωσεις.ίσως μια άλλη μερα.το μαστούρωμα υποχωρεί.βλέπω καθαρά;ότι δε θα ανέβουμε ποτέ μαζί το ασανσέρ καιγράφω μαλακιές.

Εμείς που πεθάναμε

Εμείς που πεθάναμε

Για νεκρά παιχνίδια ζούμε

και μυστικές κρυψώνες

Δε τολμήσαμε να αγαπήσουμε όπως η καρδιά μας

ίσως

να

Δε τολμάμε

Είναι πολλοί οι έρωτες ή κανένας;

Κορμί/κλουβί της ηδονής  

ρομαντικό μυθιστόρημα 
ιδιοφυής αιτίας

ξέρεις

πως αυτό το βράδυ θα ονειρευτώ πώς να σε ξεπεράσω

Τι θέλω όμως

εγώ

και όχι αυτό

πάλι δε θα μάθω.

Μόνο θα κατασκευάσω

ένα ασθενικό ψάρi

από ανεκπλήρωτη ανάγκη

τσουρέκι σεβεν ντέιζ
κάποιου άλλου

Για λίγο στάθηκα ακίνητη

το ίσως

και δε ξέρω που να πατήσω

για να σου δώσω ένα όνομα

που εσύ

θα φωνάξεις  με κλειστό το στόμα.

τρέξαμε όλοι στο θερμοκήπιο

(_Το πριν πολλά χρόνια μετά:)

Τρέξαμε όλοι στο θερμοκήπιο

βάλανε και παγκάκια

και πηγαίνουμε και αράζουμε.

Είναι ωραία στη φύση

ανακυκλωθήκαμε

και τελικά δε περάσαμε ωραία

ζητούσα ξανά το καπνό, το τσιμέντο,το κρύο σπίτι και την όψη σου

Πέρασαν τα χρόνια.

(Το τώρα, τώρα:)

είμαι 96 χρονών στο κρεβάτι· να χτυπάω παλαμάκια

να μην πεθάνω

ξέρω πως έζησα για το γέλιο τους

φοβάμαι

να μην ανοίξεις το στόμα και με πάρεις μαζί σου

σηκώθηκα με κλάματα

γιαγιά μου εγώ

έκλαψα.

Στο θερμοκήπιο

ελευθεριότητα

χωρίς συναίσθηση

Απλά πολλά πριν, προηγουμένως, χωρίς συναίσθηση

αυτή / αυτός / η ηλικία μου θάνατο καπνίζει

σαν αέρα
-----------

Που είσαι τώρα που όλα μέσα μου γιορτάζουν γενέθλια και πύργους, εγώ· μπορώ να μιλήσω.

Κι ίσως

να δίναμε ραντεβού, στο παγκάκι, 2^η πτέρυγα φωτός αριστερά

στο πλάτανο, κάτω από
θα πάω από νωρίς

και θα κρατήσω θέση.

H απόσταση κύριε Φούσκα

να μειωθεί για να μη τρέμω.

Καθαρό μυαλό

μόνο στο θερμοκήπιο

έβαλαν και παγκάκια

και πηγαίνουμε και αράζουμε

-Λέω να φυτέψω ένα δέντρο στο σπίτι, σε μια γλάστρα, ένα σπίτι, να μη το κουβαλάς πια.

-Μα, είσαι τρελή; Μπορεί να σε χώσουν και για 2 χρόνια.

-Μπορεί. Βαρέθηκα, θα προσέχω.

-Τελευταία νοσταλγείς πολύ.

-Απλά δε μπορώ να αναπνεύσω. να αντισταθούμε. αυτός ο νόμος, αυτή η ζωή, γαμώτο να αναπνεύσουμε.

Δεν έχω να πω πολλά για το θερμοκήπιο

εγώ δε πήγα ποτέ.